پدر و مادرم فدایت باد ، با مرگ تو رشته ای برید که در مرگ جز تو کسی چنان ندید، پایان یافتن دعوت پیامبران و بریدن خبرهای آسمان ، چنانکه دیگر مصیبت زدگان را به شکیبایی واداشت و همگان را در سوگی یکسان گذاشت ، و اگر نه این است که به شکیبایی امر فرمودی ، و از بیتابی نهی نمودی ، اشک دیده را با گریستن برتو به پایان می رساندیم و درد همچنان بی درمان می ماند ، و رنج و اندوه ، هم سوگند جان و این زاری و بیقراری در فقدان تو اندک است ، لیکن مرگ را باز نتوان گرداند ، و نه کس را از آن توان رهاند . پدرومادرم فدایت ، مارا در پیشگاه پروردگارت به یاد آر و در خاطر خود نگاه دار .

امام علی (ع) .... خطبه 235 نهج البلاغه .... به هنگام غسل کردن رسول اکرم (ص)